Wokabularz petersburski I

WokPet I

Podstawowe informacje

Charakterystyka zawartości

Wydanie

A. Brückner, Z rękopisów petersburskich. Cz. II: Średniowieczne słownictwo polskie, „Prace Filologiczne” V, 1895, s. 6–8.
Wersja elektroniczna: archive.org

Uwagi

Rękopis pochodził z biblioteki klasztoru Bożogrobców w Miechowie. Zapewne na początku XIX w. trafił do Biblioteki Publicznej przy Uniwersytecie Warszawskim. Po konfiskacie przez władze zaborcze został przewieziony do Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu (1832–1833). Podobnie jak inne zabytki językowe odzyskane na mocy traktatu ryskiego (1921 r.), rękopis umieszczono w Bibliotece Narodowej w Warszawie, ale po upadku powstania warszawskiego został spalony przez Niemców wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.

Zabytek był najprawdopodobniej przekazem słownika Breviloquus. Wokabularz był ułożony w dwóch kolumnach, sporządzono go starannym pismem jednej ręki.

Początek tekstu: Aaa Domine Deus meus nescio loqui quia puer ego sum (k. 2r).
Zakończenie tekstu: Ita s[?] q[?] sub omnia Ihus Xpus Marie filius sit benedictus in secula seculorum Amen. Maria pya.

A. Brückner wyekscerpował z WokPet I polskie odpowiedniki 204 haseł łac. (łącznie 235 wyrazów). Nie podawał numerów kart, na których znajdowały się glosy. Wydawca zauważył, że w kilkunastu wyrazach brakowało środkowych lub końcowych liter. Na podstawie pisowni części glos „z niemiecka” oraz licznych błędów literowych A. Brückner uznał, że pisarz to „Niemiec, nie umiejący po polsku”.

W Sstp materiał z tego zabytku drukowano za wydaniem A. Brücknera, ze skrótem PF V 6–8.
W bazie Rozariusze z polskimi glosami lokalizację poszczególnych wyrazów również podajemy według stron wydania A. Brücknera.

Bibliografia

Kaliszuk J. 2016: Średniowieczne rękopisy łacińskie Biblioteki Narodowej utracone w czasie II wojny światowej, t. 2, 1289–1290.